บทที่ 90 — สองเอลารา

เอลาร่า

ฉันรู้สึกได้ถึงวินาทีที่สายตาของเขาจับจ้องมาที่ฉัน

ห้องโถงที่แออัดพลันเลือนหายไป เสียงแก้วกระทบกันและเสียงพูดคุยแผ่วเบากลายเป็นเพียงเสียงซ่า สิ่งเดียวที่ฉันเห็นคือเขา

เบลซ

ริมฝีปากของฉันขยับก่อนที่จะห้ามทัน “เบลซ” ฉันกระซิบแผ่วเบาจนมีเพียงสโนว์ที่ได้ยิน

“เขามาจริงๆ”

เสียงของสโนว์เหมือน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ